ارتداد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِداد/

اسم مصدر

ارتداد (فقه)‎

1. از دین برگشته، یکی از ضروریات دین را منکر شدن. مرتد شدن.‌ کافر شدن.

   شاهدی وجود نداشت که گواه ارتداد او باشد و یک شاهد هم کافی نبود. «خداوند الموت»

واژه‌های مشتق شده

• ارتداع، ارتدادی

---

منابع

• فرهنگ لغت معین