ارتماطیقی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَرتماطیقی/

صفت نسبی

ارتماطیقی (قدیم)‎ (ریاضی)‎

1. دانش اعداد، فن محاسبه. علم نظم. ارثماطیقی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن