ارتنگی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرتَنگی/

صفت نسبی

ارتنگی (قدیم)‎

1. زیبا مانند تصویرهای ارتنگ، کتاب مانی.

   گر التفات خداوندیش بیاراید/ نگارخانه چینی و نقش ارتنگی‌ست. «سعدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن