ارتکاب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِکاب/

اسم مصدر

ارتکاب

1. انجام دادن عملی معمولاً نادرست یا ناشایست.
2. انجام دادن. اقدام به کاری نامشروع کردن. کاری برخلاف قانون انجام دادن.

واژه‌های مشتق شده

• ارتکاب جرم، ارتکاب کردن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین