ارتیشتار

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /اَرتِیش/تار/

اسم مرکب

ارتیشار (نظامی)‎

1. نظامی، سپاهی، و یا ارتشتار، که فرد متعلق به طبقه سپاهیان در زمان ساسانیان بوده است.

کهن‌واژه

1. ارتیشتار ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَر - تیش - تار قابل تجزیه باشد؛ که به معنی شوهر یا همسر جسور، شجاع و مانند آنها بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس