اردوبیگ

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اُردو/بَیگ/

مرکب

اردوبیگ (قدیم)‎

1. فرمانده سپاه، بزرگ اردو یا اردوگاه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن