اسبار

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /اِسْبار/

اسم

اسبار

1. مرحله‌ای از باغداری که مرحله نخست در سال جدید بوده و باید ساقه‌ها و تا حدودی تنه تاک‌ها با اسبار کردن از زیر خاک بیرون بیاید.

   باغین اِسبار اِلَدِین؟

   باغ‌ات را آماده کردی؟

مترادف‌ها

• اِسْبَرَع، باسْدِر

منابع

• فرهنگ شمس