فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • بهاری

آوایش

ویرایش
  • /اِسبَرَع/

اسبرع

  1. نوعی ابزار چوبی که در دسته‌بیل فرو و در انتهای بیل محکم می‌شد تا هنگام بیل زدن با فشار پا روی اسبرع بیل بتواند عمق بیشتری را شخم بزند.
    اِسبَرَع‌ نِه تاخ ‌بِل دَسّهَ‌ نَه.
    اسبرع را تعبیه کُن توی دسته‌بیل.

مترادف‌ها

ویرایش

منابع

ویرایش
  • فرهنگ شمس