استحیاء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. شرم داشتن، شرم کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. زنده نگه داشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین