اعتلاء

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. برتری یافتن.
2. بلند شدن.

(اِم

صفت

1. بلندی، برت

ریشه

منابع

• فرهنگ لغت معین