اقتران

(اِ تِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. قرین شدن.
2. نزدیک شدن ستاره‌ای به ستارة دیگر.

(اِم

صفت

1. نزدیکی، پیوستگی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

conjuncture

• conjunction
• coincidence