انفصالی

(~.)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی(ص نسب.)

1. منصوب به انفصال، برکنار شده: کارمند انفصالی.
2. جدا شده: بخش انفصالی.

منابع

• فرهنگ لغت معین