اهل رای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَهل/رای/

اسم مرکب

اهل رای

1. (فقه): کسانیکه قیاس و استحسان را در فقه معتبر می‌دانند و احکام را به ظن و حدس خود تعمیم یا تغییر می‌دهند.
2. مجتهدانی که پس از تحصیلات عالیه قدرت استنباط مطلق دارند.

مترادف ها

• اهل نظر

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن