اَ

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ع

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [اَ]

حرف

اَ

1. (حرف‌ندا): نشانه ندا است.
2. (گفتگو): برای بیان تعجب و مانند آن به‌کار می‌رود و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.

   اَ، این همه آدم از کجا آمده‌اند.

3. (گفتگو): در مقام تعجب یا اعتراض و مانند آن می‌آید و معمولا به صورت کشیده ادا می‌شود.

   اِ! عجب! پس این‌طور شده‌بود. اِ، مگر به تو نگفته‌بودم!

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: a

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8