بائت

(ئِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

آن چه شبی بر آن گذشته باشد (از گوشت و نان و غیره)

1. ، شب مانده، بیات ؛ م

قید

1. تازه.

منابع

• فرهنگ لغت معین