بادرنگ

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /بادِر/ اَنگ/

اسم

بادرنگ

1. به معنی ترنج، بالنگ، نوعی از مرکبات مانند لیمو و پرتقال در زبان فارسی.
2. در شاهنامه احتمالا فقط یکبار در داستان کیومرث آمده که حاکی از صورت پف کرده یا ورم کرده است:

همه جام‌ها کرده پیروزه رنگ/ دو چشم ابر خونین رخ بادرنگ