بددل

فارسی

(~. دِ)

صفت مرکب

1. بزدل، ترسو.
2. بدگمان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

آوایش

1. بَ دِ

صفت مرکب

1. بددل

• بد + دل

1. ترسو، بزدل، جبن

وابسته

• بددلی