بزاخفش

(بُ زِ اَ فَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم مرکب

1. کنایه از: آدم ابلهی که برای تظاهر به فهمیدن کلام سرش را تکان می‌دهد.

منابع

• فرهنگ لغت معین