بسل

(بَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. مرد ترش روی از خشم یا از شجاعت.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بُ)

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. جِ باسل ؛ شیران. شجاعان، دلیران.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بَ سَ)

اسم

1. پاشنه، عقب.

منابع

• فرهنگ لغت معین