بلاهت

(بَ هَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

بلاهة (اِم

صفت

1. کم خردی.
2. ضعف تدبیر، سستی رأی.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

tommyrot

• stupor
• mongolism
• mongoloid