بنگ

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /بَنگ/

اسم

بنگ (موادمخدر)‎

1. (گیاهی): گیاه علفی و یکساله که از آن الیاف، روفن، مواد دارویی و مخدر گرفته می‌شود. حشیش.
2. ماده مخدری که از برگ‌ها و سرشاخه های گلدار شاهدانه بدست می‌آید و آن را می‌کِشند یا می‌خورند.
3. گردی که از کوبیدن برگ‌ها و سرشاخه‌های گلدار شاهدانه می‌گیرند که به خاطر داشتن مواد سمی مخدر است.

---

ترجمه
انگلیسی: kef hemp hashish henbane

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین