بیدار کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بِیدار/کَردَن/

مصدر فعل متعدی

بیدارکردن

1. منسوب به بیدار؛ از حالت خواب خارج کردن کسی. آگاه و هوشیار کردن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
ایتالیایی: risvegliare svegliare

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن