بیرون
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- پهلوی
آوایش ویرایش
- /بِیرون/
اسم
ویرایش
بیرون
- فضایی که نسبت به فضای محدود و مشخصی گسترده‌تر و بازتر و از آن جداست، خارج.
- ظاهر یا قسمت یا سطح خارجی چیزی، آنسوی چیزی.
- محلی که برای وقت گذرانی به آن جا می‌روند.
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
|
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین