بین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• بِین/

اسم

بین

1. میان، وسط، لا‌به‌لا، میان دو چیز. جدایی.

صفت

بَیِّن

1. آشکار، پیدا، هویدا واتوضیح. برای بیان مقداری از زنان یا مکان که در فاصله دو چیز هست بکار می‌رود؛ در فاصله زمانی یا مکانی میان دو چیز.

––––

برگردان‌ها

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن