تبرک

(تَ بَ رُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. مبارک شمردن.
2. برکت یافتن.

صفت

1. هر چیز مبارک و خوش یمن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(تَ رَ)

اسم

1. قلعه، دژ.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

consecration

• beatification