تثبط

(تَ ثَ بُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. وقوف داشتن بر کا

ریشه

1. باز ایستادن از کاری، توقف و فروماندن.

منابع

• فرهنگ لغت معین