تحدر

(تَ حَ دُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. فرو ریختن، فرو دویدن.
2. سرازیر شدن، به نشیب آمدن.

(اِم

صفت

1. فروریزی ؛

جمع

1. تحدرات.

منابع

• فرهنگ لغت معین