تخبط

(تَ خَ بُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. تباه کردن.
2. خرد را تباه کردن.

مصدر لازم

1. بر گزاف و بیراه رفتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین