تفاخر

(تَ خُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. به یکدیگر فخر کردن، به خود نازیدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

self glorification

• pride