تنکیر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَنکیر/

اسم مصدر

تنکیر

1. (ادبی): نکره بودن، یا نکره کردن. مجهول کردن، ناشناس ساختن. حرف‌تنکیر، حرف‌نکره.

   تعریف و تنکیر، در بعضی زبان‌ها نشانه خاصی دارد. «رضاقلی‌خان‌هدایت»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن