تِر
فارسی
ویرایشریشه لغت
ویرایش- بهاری
آوایش
ویرایش- /تِر/
اسم
ویرایش
تِر
- مترادف تِرّیدن در زبان فارسی، آثار برجای مانده از مدفوع آبکی یا فرد دچار اسهال.
کهن‌واژه
ویرایش
- تِر در زبان معیار باستان به معنی مدفوع شُل بوده؛ که صفت یا لقب قوم تروی یا تروآ بود.
در آن روزگاران اغلب جنگ‌ها و تصادمات در دشت و صحرا اتفاق می‌افتاد. شاید ماهها و سال‌ها بطول می‌انجامید. در این فضا چاره‌ای نبود برای همه که اجابت مزاج را در گوشه‌ای میدان جنگ به عمل آورند.
پر واضح است که هنگام گشت و گذار مدفوع دشمنان هم در دید سپاهیان قرار می‌گرفت. ظاهراً از تمام جنگجویان اروپایی مدفوع آبکی ملاحظه میشد و به همین خاطر آنها تروآ یا تِرآبادی خواندند.
منابع
ویرایش- فرهنگ شمس