تکیه گاه

(~.)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم مرکب

1. جای تکیه دادن.
2. پشتی.
3. پشت و پناه.
4. آن چه وزن جسمی را تحمل کند (فیزیک)

منابع

• فرهنگ لغت معین