ثبات کردن

(~. کَ دَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. پایداری کردن، استقامت ورزیدن.
2. ثابت شدن، پایدار ماندن.
3. مقاومت کردن.

(اِم

صفت

1. پایداری، استقامت.

منابع

• فرهنگ لغت معین