ثیبوبت

(ثَ بَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. ثیبوبة

مصدر لازم

1. حالتی که پس از ثیبه شدن برای زن پیدا می‌شود.

منابع

• فرهنگ لغت معین