ج

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [جیم]

حرف

1. یکی از حروف صامت، ششمین حرف از الفبای فارسی است که در حساب ابجد برابر عدد ۳ می‌باشد. گاهی به «ز» و گاهی به «گ» تبدیل می‌شود.
2. جُ :(jo) در گویش گنابادی بسته به موقعیت بکارگیری به معنای جوی آب یا جو ( (نام علمی: Hordeum vulgare یکی از غلات) استعمال میگردد.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: je

منابع

• فرهنگ لغت معین