حاضرجوابی

(~. جَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی(ح

اسم مصدر

1. پاسخ دادن بدون اندیشه، زود جواب گفتن.
2. بذله گویی.

منابع

• فرهنگ لغت معین