حبوه

(حَ وَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. حَبْوة

مصدر متعدی

1. بخشیدن، عطا کردن.

صفت

1. لاغری زیاد.
2. بازداشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین