حلوا

حلوای شب جمعه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• حلبا

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /حلواء/

اسم

حلوا

1. خوراکی که به وسیله آرد، روغن، شکر و مواد دیگر تهیه کنند و در عصر پنجشنبه در گورستان خیرات اموات و گذشتگان نمایند.

   حلوا ممکن است یکی از کهن‌ترین یافته ایرانیان باشد و در گذشته بجای شکر، از شیره انگور برای شیرینی آن استفاده می‌شد.

استعاره

1. حلوای کسی را خوردن کنایه: از شاهد مرگ او بودن.
2. حلوا حلوا کردن کنایه از: عزیز و گرامی داشتن.

مترادف‌ها

• ریچال، شیره

منابع

• فرهنگ لغت معین