حکمت‌بالغه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /حِکمَت/بالغِه/

اسم مرکب

حکمت‌بالغه

1. علم فراگیر خداوند.‌ حکمت الهی.

   امر آسمانی است که طبق حکمت بالغه به زمین فرود آمده است. «مرتضی مطهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن