خرابه

فارسی

خرابه کاروانسرا

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /خَرابِه/

اسم

خرابه

1. جای خراب، ویرانه. شکسته درهم ریخته.
2. آثار و بقایای جایی که در گذشته آباد بوده است. به جا مانده از آبادی.

---

ترجمه
ایتالیایی: macerie انگلیسی: ruin

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین