خرب

(خَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. خراب شدن، ویران شدن.
2. از تصرفات عروضی است مرکب از خرم و کف.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(خَ رِ)

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. ویران.

منابع

• فرهنگ لغت معین