خطیب

(خَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. واعظ، سخنران.

جمع

1. خطباء.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

prolocutor

• orator