خنیاگر

خنیاگر ایرانی سده ۷۰۰ پیش از میلاد

فارسی

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /خُنیاگَر/

صفت فاعلی

خنیاگر

1. آوازخوان، آوازه خوان، خواننده سرود و غزل.
2. خنیا یعنی آواز، سرود، نغمه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه ها
انگلیسی: musician minstrel

منابع

• فرهنگ لغت معین