دائم الخمر

(ئِ مُ لú خَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت مرکب

1. اَلْکُلی، معتاد به شراب یا هر نوشابة الکلی دیگر.

منابع

• فرهنگ لغت معین