دواتگر

(دَ گَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. کسی که دوات می‌سازد؛ دویت گر.
2. کسی که سماور و سینی و ظروف دیگر سازد.
3. کسی که اشیاء فلزی را لحیم کند.

منابع

• فرهنگ لغت معین