دوبلکس

(لِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• فرانسوی

صفت

1. دارای اتاق‌هایی در دو طبقه با یک پلکان داخلی.
2. دارای دو واحد جداگانه در یک دستگاه که هر یک می‌تواند جداگانه به کار افتد.

منابع

• فرهنگ لغت معین