دوش
فارسی
ویرایشریشه شناسی
ویرایشآوایش
ویرایش- [دوش]
اسم
ویرایشدوش
- به معنی باستانی، مصدر فعل افتادن، بی‌افت.
- معنای آغازین دوش، افتادن از دیوار به خانه مردم به قصد خیانت را تفهیم می‌نمود؛ اصطلاحات دوشیز و دوشیزه مکمل مفاهیم دوش در دنیای قدیم هستند.
- دوش : دیشب ؛ شب پیش . این واژه در پهلوی به همین شکل به کار می رفته است. دوش در برابر ( دی = دیروز ) است که در پهلوی دیگ dīg بوده است . نامه ی باستان ، ج ۳ ، داستان سیاوش ، دکتر کزازی ۱۳۸۴، ص ۱۸۱.
قید
ویرایش- شب گذشته.
اسم
ویرایش- کتف، شانه.
- آلتی مشبک مانند سر آب پاش که در گرمابه به شیر آب بندند و در زیر آن شستشو کنند. ؛ ~ گرفتن: حمام کردن.
منابع
ویرایش- فرهنگ لغت معین
––––
برگردان‌ها
ویرایش| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|