دیهیم‌شاهی

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /دِیهِیم/شاهی/

اسم مرکب

دیهیم‌شاهی

1. ممکن است در دنیای باستان دیهیم برای عوام بوده و دیهیم شاهی برای پادشاهان.

   چو دیهیم شاهی به سر بر نهاد/ جهان را سراسر همه مژده داد «فردوسی»

منابع

• فرهنگ شمس/ شاهنامه