ذبایح

(ذَ یِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. زبائح

اسم

1. جِ ذبیحه ؛ سر بریده‌ها، بسمل کرده‌ها.

منابع

• فرهنگ لغت معین