ذهینه

(ذِ یِّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

ذهنیة (ص نسب.)

مؤنث ذهنی. (در علم منطق قضیه‌ای است که مصادیق و محکوم علیه و موضوع آن در ذهن باشد مانند قضیة «دونقیض با هم جمع نگردند.» موضوع - که نقیضان است - در ذهن است)

منابع

• فرهنگ لغت معین